Αποσπασματικά σωζόμενο άγαλμα νέου που ιππεύει Ιππαλεκτρυόνα, φανταστικό πλάσμα με σώμα και κεφάλι αλόγου αλλά με φτερά, πίσω πόδια και ουρά αλεκτρυόνα (πετεινού). Το μεγαλύτερο τμήμα του αγάλματος βρέθηκε το 1887 στα νοτιοανατολικά της Ακρόπολης ενώ ο κορμός του ιππέα το 1889.

Ο Ιππαλεκτρυών παριστάνεται έτοιμος να πετάξει, με ανοιγμένα φτερά και ανασηκωμένα τα μπροστινά πόδια, ενώ ο μικρόσωμος αναβάτης του θα τον συγκρατούσε από τα ηνία. Για στατικούς λόγους, κάτω από τα μπροστινά πόδια του ζώου υπήρχε πρόσθετο στήριγμα, το πάνω μέρος του οποίου έχει τη μορφή κιονόκρανου ιωνικού ρυθμού. Στη χαίτη του αλόγου και στο κιονόκρανο διατηρούνται ίχνη χρώματος.

Ο Ιππαλεκτρυών είναι ένα από τα πολλά υβριδικά πλάσματα της ελληνικής μυθολογίας που συνδυάζουν στοιχεία δύο ή περισσότερων ζώων ή ανθρώπου και ζώου, όπως ο Κένταυρος και η Σειρήνα. Εμφανίζεται συχνά στην αττική αγγειογραφία, κάποτε με αναβάτη, αλλά στη γλυπτική δεν έχουμε άλλες απεικονίσεις του. Ο ακριβής χαρακτήρας του παραμένει ασαφής καθώς δεν υπάρχει γνωστό μυθολογικό υπόβαθρο και στις πηγές αναφέρεται σπάνια. Ορισμένοι τον συνδέουν με τον Ποσειδώνα, τον Ωκεανό ή τη θαλάσσια θεότητα Πόντο, ενώ άλλοι του αποδίδουν αποτροπαϊκές και προφυλακτικές ιδιότητες.